DRM στο Web;

Ένα από τα πλέον χρήσιμα χαρακτηριστικά του web είναι ότι είναι πως είναι ανοιχτό. Πολλοί μας παρουσίαζαν το internet ως κάτι σαν την τηλεόραση, μάλιστα τα Windows 98 στον Internet Explorer 4 είχαν ενσωματωμένη την λειτουργία των Active Channels στο desktop ώστε ο χρήστης να μπαίνει καν στην διαδικασία να ανοίξει τον browser του για να πλοηγηθεί στο Internet.

Τελικά το web θέλει να μείνει ανοιχτό έχει το τρόπο να το κάνει αργά η γρήγορα, η διάδοση του ανοιχτού λογισμικού στους servers, ο Firefox και αργότερα η KHTML και ο απόγονος της το WebKit (η μηχανή απεικόνισης που έχει το Chrome και ο Safari μεταξύ άλλων)  βοήθησαν το διαδίκτυο να παραμείνει ανοιχτό.

Αυτό το πνεύμα του ανοιχτού διαδικτύου έρχεται να θέσει η χρήση DRM (Digital Right Management) στο Web. Τι είναι όμως το DRM; Το DRM είναι μια σειρά τεχνολογιών που έχουν σαν στόχο το περιορισμό της χρήση περιεχομένου (πχ μια ταινία, ένα κομμάτι μουσικής, λογισμικό και άλλα). Αυτό δεν μου φαίνεται να συμβαδίζει πάρα πολύ με την δημιουργία ενός ανοιχτού διαδικτύου. Βλέπετε η HTML5 σε αντίθεση με το Flash και το πως Μicrosoft Silverlight δεν έχει DRM. Θα μου πείτε ότι ακόμη και το DRM που έχουν είναι συχνά υποτυπώδες (να ένας μικρός οδηγός βήμα-βήμα για το πως μπορείτε να κατεβάστε flash player video).

Έτσι λοιπόν η Google, η Microsoft και η Netflix πρότειναν λοιπόν την δημιουργία ενός νέου στάνταρ στον W3C (το W3C  ένα consortium εταιριών και οργανισμών που έχει σαν κύριο ρόλο του την δημιουργία standards στο web), με τίτλο HTMLMediaElement πρέπει εδώ να θυμίσουμε ότι αυτό που περιγράφεται είναι ένα API για να υλοποιηθεί το DRM χρειάζεται από την πλευρά του client δηλαδή από την πλευρά του browser και του λειτουργικού συστήματος η δυνατότητα να εκτελεί τις λειτουργίες DRM. Λογικά μια υλοποίηση από ένα πλήρως ανοιχτού κώδικα browser και λειτουργικού συστήματος του DRM δεν θα πρέπει να είναι εφικτή άρα θα “πάψει” η πρόσβαση σε κάποιους χρήστες που έχουν πχ τον Chromium σε Ubuntu, ή Firefox σε Fedora ή Midori σε Arch; Δεν μπορώ να απαντήσω η υλοποίηση του αν υπάρχει θα δείξει.

Αυτό που ξένισε πολύ κόσμο όπως ο Cory Doctorow και ο Glyn Moody είναι ότι το BBC  απάντησε στο εν λόγω κείμενο  όχι μόνο τονίζοντας την σημασία του DRM,  άσχετα αν είναι ένας δημόσιος οργανισμός (μην ξεχνάμε ότι το BBC είναι εταιρεία που είναι κερδοφόρα και πουλάει τα προγράμματα του, μάλιστα η ΕΡΤ παρέχει την δυνατότητα παρακολούθησης του BBC World News στην ψηφιακή της πλατφόρμα) υπενθυμίζοντάς μάλιστα ότι  αν το λειτουργικό σύστημα του χρήστη δεν υποστηρίζει το DRM και του επιτρέπει να streamάρει video από πχ το σαλόνι του στο υπνοδωμάτιο θα πρέπει να μην επιτρέπεται η αναπαραγωγή.

Και το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι το ΒΒC αναφέρει ότι ένας από τους κυρίους προβληματισμούς του με την HTML5 πως δεν επιθυμεί το περιεχόμενο του να μπορεί κάποιος να το μοιράσει σε σελίδες που έχουν παιδική πορνογραφία! Λυπάμαι αλλά το να χρησιμοποιείται η παιδική πορνογραφία ως δικαιολογία για να περάσουμε ένα DRM standard στο web,ένα standard που έχει στόχο κατά βάση να προστατεύσει το σημερινό μοντέλο διανομής εταιρειών διαχείρισης προσωπικά με ενόχλησε και μου φαίνεται σαν μια προσπάθεια να αλλάξει το ζήτημα συζήτησης σε κάτι που φυσικό είναι να καταδικάζουμε όλοι, αλλά είναι άσχετο με το DRM.

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ είμαι πολύ δύσπιστος. Το κείμενο αυτό έχει δεχθεί σοβαρή κριτική μέσα στο W3C, τόσο σε τεχνικό όσο και στις άλλες του προεκτάσεις. Ωστόσο δεν χρειάζεται ομοφωνία μέσα στο W3C για να γίνει στάνταρ κάτι αλλά ακόμη και αν γίνει κάτι στάνταρ δεν είναι δεσμευτικό να ακολουθείται από όλους. Είδωμεν.